ਅਪਡੇਟ 03
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਦੁਪਿਹਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲਈ ਪੁਛਣਾ ਚਾਹੰੁਦਾ ਸੀ ਤਾ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਨਜੀਤ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਇਹ ਗੱਲ ਨੋਟ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਝ ਦਵਾਈ ਲੈ ਲਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਮੈਂ ਠੀਕ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰਕ ਗਲੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆਂ ਹਾਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਲਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ, ਰਹਿਣ ਦੇ, ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆਂ ਕਿ ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।
ਹੁਣ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਦਰਦ ਕਿੱਥੇ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ, ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ।
ਰਮਨ: ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਚਿੜਚਿੜੇਪਨ ਨਾਲ, ਕਮਰ ਵਿੱਚ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ।
ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਪੀਰੀਅਡਸ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਦ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਪੀਰੀਅਡਸ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਬੋਲੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੀ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ, ਤੁਸੀਂ ਆਰਾਮ ਕਰੋ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਫੇਰ ਕਦੇ ਚੱਲਾਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਇਹ ਜਲਦੀ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕੇ ਅੱਜ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕਿੰਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਗਏ ਹਨ। ਸਮਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੀਤਣ ਲੱਗਾ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੀ ਸਿਹਤ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦਾ ਸੀ ਪਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ। 5ਵੇਂ ਦਿਨ ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਆਇਆ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਅੱਜ ਕਿਤੇ ਬਾਹਰ ਚੱਲੀਏ।
ਮਨਜੀਤ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ 4 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸਿੱਧਾ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਮਨਜੀਤ ਵੀ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ।
ਇਨ੍ਹਾਂ 4 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੋਚਿਆ ਅਤੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ, ਜੇਕਰ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕੁਝ ਰੰਗ ਭਰਿਆ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਦਮ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੀਵੇਗੀ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ, ਕੁਝ ਘਰੇਲੂ ਸਮਾਨ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ, ਕੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ, ਚਲੋ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਜਾਂ ਆਟੋ ਤੇ ਚੱਲੀਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਠੀਕ ਲੱਗੇ।
ਰਮਨ: ਚਲੋ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹਾਂ।
ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਬੈਠਣਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਉਹ ਦਿਨ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਮਨਜੀਤ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤ ਰਮਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੰਮ ਲਈ ਮਨਜੀਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਸੰਦ ਉਹਦਾ ਪੁੱਤ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਕੱਠੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਨਾਲ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜੋ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਗੈਪ ਸੀ ਉਹ ਭਰ ਗਿਆ। ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਹੋਰ ਵੀ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ। ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਕਿਵੇਂ ਬੀਤ ਗਿਆ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ ਕੱਲ੍ਹ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੀਂ, ਆਪਾਂ ਕੁਝ ਘਰੇਲੂ ਸਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੱਲ੍ਹ ਕਿਉਂ ਮੰਮੀ, ਅੱਜ ਹੀ ਚੱਲੀਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਪਰ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਕੱਲ੍ਹ ਜਾਣਾ ਪਊਗਾ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਕੱਲ੍ਹ ਨਹੀਂ ਜਾਓਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂ ਕੀ ਹੈ ਕੱਲ੍ਹ।
ਰਮਨ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਓਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੂੰ ਕੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ।
ਰਮਨ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੁਝ ਤਾਂ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਊਗੀ, ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਓਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂ, ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਬਿਮਾਰ ਹੋਵਾਂਗੀ।
ਰਮਨ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੱਸ ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਕਹੇ। ਫਿਰ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ, ਆਪਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਜਾਵਾਂਗੇ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ, ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਚਲੋ ਚੱਲੀਏ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਸਿਹਤ ਖਰਾਬ ਜਾਉਗੀ।
ਰਮਨ: ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੰਮੀ, ਚਲੋ ਚੱਲੀਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਨਹੀਂ, ਅੱਜ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਿਨ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਜਾਓਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਬਾਬਾ, ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੀ ਲਗਾਇਆ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੀ ਪਿੱਠ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੈ ਨਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ, ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ।
ਰਮਨ: ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਇਸ ਦਿਨ ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਰਮਨ ਬੋਲਿਆ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਅੱਜ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਹੈ, ਆਪਾਂ ਮੰਗਲਵਾਰ ਨੂੰ ਜਾਵਾਂਗੇ।
ਹੁਣ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਕੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ ਰਮਨ।
ਮਨਜੀਤ ਨੇ 5 ਦਿਨ ਇਸ ਦੁਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਬਿਤਾਏ ਕਿ ਰਮਨ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਜਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਉਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪੁੱਛੇ ਉਹ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤ ਸੀ। ਪਰ ਇਸ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਮਨਜੀਤ ਤੇ ਰਮਨ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਖੋਲ੍ਹ ਗਏ ਸੀ ਅਤੇ ਮੰਗਲਵਾਰ ਵੀ ਆ ਗਿਆ। ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਦੱਸੇ ਬਿਨਾਂ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਅੱਜ ਜਲਦੀ ਕਿਵੇਂ ਆਇਆ।
ਰਮਨ: ਅੱਜ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਕਿ ਅੱਜ ਜਾਣਾ।
ਰਮਨ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਕਿ ਅੱਜ 5ਵਾਂ ਦਿਨ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੇਰਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਹੁਣ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਸਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਆਉਣੀ ਹਾਂ। ਚਲ, ਤੂੰ ਵੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
