ਅਪਡੇਟ 10
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਆ ਲੈ।
ਰਮਨ: ਇਹ ਕੀ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪੈਸੇ ਹਨ ਪਰ ਕਿਉਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ।
ਰਮਨ ਅਣਜਾਣ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਰੱਖ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਰੱਖ ਲੈ, ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਇਸਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਲਵਾਂ ਅਤੇ ਜੇ ਪਾਪਾ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦਿੰਦੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੇਰੀ ਹਰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੂਰੀ ਕਰਨਾ ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਕਮਾਉਂਦੇ ਵੀ ਹਨ ਅਤੇ ਵੈਸੇ ਵੀ ਪੈਡ ਲਿਆਉਣਾ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ।
ਰਮਨ: ਕਿਉਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਲਈ ਇਹ ਕਰੀਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਪਲੀਜ।
ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੱਸਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਤੁਸੀਂ ਰੱਖੋ, ਮੈਂਨੂੰ ਜਦੋਂ ਲੋੜ ਹੋਈ ਲੈ ਲਉਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਵੈਸੇ, ਕਿੰਨੇ ਦੇ ਆਏ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਕੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਉਹੀ।
ਰਮਨ: ਉਹੀ ਕੀ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਵਿਸਪਰ, ਹੋਰ ਕੀ ਹੁਣ ਖੁਸ਼।
ਰਮਨ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਹੁਣ ਕੀ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਫਿਰ ਅਣਜਾਣ ਕਿਉਂ ਬਣਦਾ।
ਰਮਨ: 240 ਦਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਏ ਰੱਬਾ, ਮੈਂ 80 ਵਾਲਾ ਵਰਤਦੀ ਹਾਂ।
ਇਹ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਨਜੀਤ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਚਲੋ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰੀਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ, ਚੱਲ।
ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਰਮਨ ਦੀ ਕਾਲਜ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ 240 ਵਾਲਾ ਖਰੀਦਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੀ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੰਮੀ ਹੈ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੁਲਆਲਿਟੀ ਦਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਫ਼ ਸੁਥਰਾ ਵੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਰਮਨ ਵੱਲ ਫੈਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...