jacoblars
Please DO NOT use any nude pictures in your Avatar
- 30
- 130
- 33
Incest ਮਾਂ ਤੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਅਨੋਖਾ ਪਿਆਰ
- Thread starter edwardcoll652
- Start date
- 35,100
- 324
- 1,547
- 124
- 324
- 1,547
- 124
- 324
- 1,547
- 124
- 324
- 1,547
- 124
- 324
- 1,547
- 124
- 324
- 1,547
- 124
ਅਪਡੇਟ 02
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਮਨਜੀਤ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਨਾਸ਼ਤਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰਨਾਮ ਦਫਤਰ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਲਈ
ਰਮਨ: ਗੁੱਡ ਮੋਰਨਿੰਗ, ਪਾਪਾ।
ਹਰਨਾਮ ਡਾਇਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਤੇ ਬੈਠਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਗੁੱਡ ਮੋਰਨਿੰਗ ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ: ਪਾਪਾ, ਕੱਲ ਰਾਤ ਦੀ ਡਿਨਰ ਡੇਟ ਕਿਵੇਂ ਸੀ।
ਹਰਨਾਮ: ਕਿਹੜੀ ਡਿਨਰ ਡੇਟ, ਅਸੀਂ ਕੱਲ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸੀ, ਮੈਂ ਲੇਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ।
ਹਰਨਾਮ: ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈਂ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਤੇਰਾ ਫਰਜ ਹੈ, ਤੂੰ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਲੈ ਜਾਈ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਡੈਡੀ, ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਪਤੀ ਹੋ ਅਤੇ ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜਾਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਚਲ ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਸ਼ੁਰੂ ਨਾ ਕਰ।
ਹਰਨਾਮ: ਮਨਜੀਤ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈੈ ਮੈਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰ ਲਈ ਦੇਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: 5 ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਲਿਆਈ।
ਫਿਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਲਈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਰੁਟੀਨ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਧੀ ਮਨਦੀਪ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਫਿਰ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਪਤੀ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਧੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸਮਤ ਕੌਣ ਬਦਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਰਮਨ ਦਾ ਕਾਲਜ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਬੰਦ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਆ ਗਿਆ। ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਕੌਣ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ ਪੁੱਤ, ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੂੰ ਇਨੀਂ ਜਲਦੀ ਕਿਵੇਂ ਆ ਗਿਆ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਕਾਲਜ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਜਲਦੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂ।
ਰਮਨ: ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਕਿਉਂ ਮੰਮੀ, ਪਾਪਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਵਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਕਿਉਂ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਪੁੱਤ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਜਿੱਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਹਿਣ ਦੇ ਪੁੱਤ, ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਅਜੇ ਬੱਚਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਮੈਂ 21 ਸਾਲ ਦਾ ਬਾਲਗ ਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਪੁੱਤ, ਹਰ ਔਰਤ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਜਾਂ ਪਤੀ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤੇਰੇ ਨਾਨਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਗਏ।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਬਾਹਰ ਆਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ, ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੌਣ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦੱਸਾਂਗੇ। ਦੂਜਾ, ਕੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਬੱਸ ਇਹੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਪਰ ਜੋ ਸਬਜੀ ਕੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੈ, ਉਹਦਾ ਕੀ।
ਰਮਨ: ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੇਖ ਰਮਨ, ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਹੁਣ ਇਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚਣਾ ਪਵੇਗਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਰਦ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਰੋਣਾ ਜਿਹਾ ਮੁੰਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਉਹ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਗਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੇਖ ਰਮਨ, ਮੈਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰ। ਮੈਂ ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਕਰਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਪਾਪਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਜਦੋਂ ਪਾਪਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਉਨਾਂਦੀ ਗੱਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਾਣਦੇ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ।
ਮਨਜੀਤ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਜੇ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋਵੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਕੀ ਗਲਤ ਹੋਵੇਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਅੱਜ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਿਨ ਚਲਾਂਗੇ।
ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਰ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮਨਜੀਤ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਗਈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਇਆ, ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਸੌਂ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਉਹੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁਟੀਨ ਸੀ, ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ, ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੀ ਸੀ ਪਰ ਨਵੇਂ ਦਰਦ ਨਾਲ।
ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਦਰਦ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਦਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਨੂੰ ਘੱਟ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਰਦ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘੱਟ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਦਰਦ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੂੰ ਪੀਰੀਅਡਸ ਆ ਗਏ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਮਨਜੀਤ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਨਾਸ਼ਤਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰਨਾਮ ਦਫਤਰ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਲਈ
ਰਮਨ: ਗੁੱਡ ਮੋਰਨਿੰਗ, ਪਾਪਾ।
ਹਰਨਾਮ ਡਾਇਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਤੇ ਬੈਠਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਗੁੱਡ ਮੋਰਨਿੰਗ ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ: ਪਾਪਾ, ਕੱਲ ਰਾਤ ਦੀ ਡਿਨਰ ਡੇਟ ਕਿਵੇਂ ਸੀ।
ਹਰਨਾਮ: ਕਿਹੜੀ ਡਿਨਰ ਡੇਟ, ਅਸੀਂ ਕੱਲ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਗਏ ਸੀ, ਮੈਂ ਲੇਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ।
ਹਰਨਾਮ: ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈਂ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਤੇਰਾ ਫਰਜ ਹੈ, ਤੂੰ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਲੈ ਜਾਈ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਡੈਡੀ, ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਪਤੀ ਹੋ ਅਤੇ ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜਾਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਚਲ ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਸ਼ੁਰੂ ਨਾ ਕਰ।
ਹਰਨਾਮ: ਮਨਜੀਤ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈੈ ਮੈਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰ ਲਈ ਦੇਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: 5 ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਲਿਆਈ।
ਫਿਰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਲਈ ਚਲਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਲਈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵਾਂਗ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਰੁਟੀਨ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਧੀ ਮਨਦੀਪ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਫਿਰ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਪਤੀ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ, ਧੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸਮਤ ਕੌਣ ਬਦਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਰਮਨ ਦਾ ਕਾਲਜ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਬੰਦ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਆ ਗਿਆ। ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਕੌਣ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉੱਥੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ ਪੁੱਤ, ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੂੰ ਇਨੀਂ ਜਲਦੀ ਕਿਵੇਂ ਆ ਗਿਆ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਕਾਲਜ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਜਲਦੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਈ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂ।
ਰਮਨ: ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਕਿਉਂ ਮੰਮੀ, ਪਾਪਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਵਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਕਿਉਂ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਪੁੱਤ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਨੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਜਿੱਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਹਿਣ ਦੇ ਪੁੱਤ, ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਅਜੇ ਬੱਚਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਮੈਂ 21 ਸਾਲ ਦਾ ਬਾਲਗ ਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਪੁੱਤ, ਹਰ ਔਰਤ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬੁਆਏਫ੍ਰੈਂਡ ਜਾਂ ਪਤੀ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਤੇਰੇ ਨਾਨਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਗਏ।
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਇੱਕ ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਬਾਹਰ ਆਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਪਤੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ, ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੌਣ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਦੱਸਾਂਗੇ। ਦੂਜਾ, ਕੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਪੁੱਤ ਇਕੱਠੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਬੱਸ ਇਹੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਪਰ ਜੋ ਸਬਜੀ ਕੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੈ, ਉਹਦਾ ਕੀ।
ਰਮਨ: ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂਗੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਈ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੇਖ ਰਮਨ, ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਹੁਣ ਇਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚਣਾ ਪਵੇਗਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ, ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਦਰਦ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਰੋਣਾ ਜਿਹਾ ਮੁੰਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਉਹ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਹ ਜਾਗਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੇਖ ਰਮਨ, ਮੈਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਾ ਕਰ। ਮੈਂ ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਕਰਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਪਾਪਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਜਦੋਂ ਪਾਪਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਉਨਾਂਦੀ ਗੱਲ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਮਾਣਦੇ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਲਈ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ।
ਮਨਜੀਤ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਜੇ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਸ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੋਵੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਕੀ ਗਲਤ ਹੋਵੇਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਅੱਜ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਿਨ ਚਲਾਂਗੇ।
ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਰ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮਨਜੀਤ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਗਈ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆਇਆ, ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਸੌਂ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਉਹੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੁਟੀਨ ਸੀ, ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ, ਹਰਨਾਮ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੀ ਸੀ ਪਰ ਨਵੇਂ ਦਰਦ ਨਾਲ।
ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਦਰਦ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਪੀਰੀਅਡਸ ਦਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਨੂੰ ਘੱਟ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਰਦ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘੱਟ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਦਰਦ ਅਜੇ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉਸਨੂੰ ਪੀਰੀਅਡਸ ਆ ਗਏ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
- 324
- 1,547
- 124
Story badhiya likh rehain bai
Bs update late na kri yrr
Nhi taan interest nhi banda story da
alexriley
New Member
- 36
- 158
- 33
Bahut vadia update