jacoblars
Please DO NOT use any nude pictures in your Avatar
- 30
- 130
- 33
Incest ਮਾਂ ਤੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਅਨੋਖਾ ਪਿਆਰ
- Thread starter edwardcoll652
- Start date
- 33,383
alexriley
New Member
- 36
- 158
- 33
Sira update
alexriley
New Member
- 36
- 158
- 33
- 324
- 1,540
- 124
ਅਪਡੇਟ 07
ਦਿਨ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੀਤਣ ਲੱਗੇ, ਕਦੇ ਉਹ ਰਮਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ 5 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਰਮਨ ਲਈ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਉਸਦੀ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ 5 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮਨਜੀਤ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਦਾਸ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀ ਜੋ ਰਮਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਜਾਂ ਉਸਦੀ ਫਿੱਕਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਰਮਨ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਮਨਜੀਤ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠੀ ਅਤੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਨਪਸੰਦ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੇਗੀ।
ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਗੇਟ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਭੱਜੀ। ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਪਾਇਆ। ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਇਆ। ਮਨਜੀਤ ਵੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਉਂ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਕਹੇ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਰੋ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕੀ ਡੈਡੀ ਨੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ।
ਮਨਜੀਤ ਤੁਰੰਤ ਭੱਜ ਕੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੰਮੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ।
ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦੀ ਹੋਈ, ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਗਏ ਨੂੰ 5 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਤੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋ, ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਪਰ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛੇਂਗਾ, ਦੋਸਤ ਜੋ ਨਾਲ ਸਨ, ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਕੌਣ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰਾਂ। ਸਾਰੇ ਆਦਮੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੇ ਮਨ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਕਰੋ ਉਹ ਕਰੋ ਅਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।
ਰਮਨ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨਜੀਤ ਵੀ, ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਰਮਨ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤ ਹੈ ਅਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਮਨਜੀਤ ਅਜੇ ਵੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਕੋਲ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉਸਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਿਰਆ ਕੀਤੀ।
ਰਮਨ: ਇਹ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾਂ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ। ਰਮਨ ਵੀ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਮੰਮੀ, ਹੁਣ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਜਾਊਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਫ਼ੋਨ ਕਰੂੰਗਾ।
ਮਨਜੀਤ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਇਕੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਵੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਸੌਰੀ ਮੰਮੀ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਫੜਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਚਲੋ ਫਰੈਸ਼ ਹੋ ਜਾ ਫਿਰ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ।
ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਡਾਈਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਟੂਰ ਕਿਵੇਂ ਰਿਹਾ।
ਰਮਨ: ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮੰਮੀ, ਬਹੁਤ ਮਜਾ ਆਇਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਹੁਣ ਰੋਣਾ ਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀਂ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਏ ਸੀ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਿਰਆ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਟੂਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਲੱਗਾ। ਮਨਜੀਤ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਲੋਜ ਹੋਣ ਲੱਗੇ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੇ ਸੀ।
ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ, ਉਹ ਇੰਨੇ ਕਲੋਜ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਮਨਜੀਤ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਪਹਿਨੇਗਾ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦ ਸੂਟ ਚੁਣਦਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਮਨਜੀਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਪਾਉਂਦੀ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
ਦਿਨ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੀਤਣ ਲੱਗੇ, ਕਦੇ ਉਹ ਰਮਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ 5 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਰਮਨ ਲਈ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਦਲ ਗਈਆਂ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਉਸਦੀ ਉਦਾਸੀ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ 5 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮਨਜੀਤ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਦਾਸ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀ ਜੋ ਰਮਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਜਾਂ ਉਸਦੀ ਫਿੱਕਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਰਮਨ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਮਨਜੀਤ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠੀ ਅਤੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਨਪਸੰਦ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾਏ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲੇਗੀ।
ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਗੇਟ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਭੱਜੀ। ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਪਾਇਆ। ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦਿੱਤਾ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਇਆ। ਮਨਜੀਤ ਵੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਕਿਉਂ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਉਂ ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਕਹੇ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਰੋ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕੀ ਡੈਡੀ ਨੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ।
ਮਨਜੀਤ ਤੁਰੰਤ ਭੱਜ ਕੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੰਮੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ।
ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦੀ ਹੋਈ, ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਗਏ ਨੂੰ 5 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਤੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋ, ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਪਰ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛੇਂਗਾ, ਦੋਸਤ ਜੋ ਨਾਲ ਸਨ, ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਆਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਕੌਣ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਉਂ ਯਾਦ ਕਰਾਂ। ਸਾਰੇ ਆਦਮੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੇ ਮਨ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਕਰੋ ਉਹ ਕਰੋ ਅਤੇ ਜੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ।
ਰਮਨ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨਜੀਤ ਵੀ, ਇਹ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਰਮਨ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਪੁੱਤ ਹੈ ਅਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਕਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਮਨਜੀਤ ਅਜੇ ਵੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਕੋਲ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਉਸਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਿਰਆ ਕੀਤੀ।
ਰਮਨ: ਇਹ ਦੁਬਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾਂ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ। ਰਮਨ ਵੀ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ ਮੰਮੀ, ਹੁਣ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਜਾਊਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਫ਼ੋਨ ਕਰੂੰਗਾ।
ਮਨਜੀਤ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਵੀ ਇਕੱਲਾ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਵੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਸੌਰੀ ਮੰਮੀ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਫੜਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਚਲੋ ਫਰੈਸ਼ ਹੋ ਜਾ ਫਿਰ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ।
ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਡਾਈਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਟੂਰ ਕਿਵੇਂ ਰਿਹਾ।
ਰਮਨ: ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮੰਮੀ, ਬਹੁਤ ਮਜਾ ਆਇਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਾ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਹੁਣ ਰੋਣਾ ਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀਂ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਏ ਸੀ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਿਰਆ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਨੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਟੂਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਲੱਗਾ। ਮਨਜੀਤ ਅਤੇ ਰਮਨ ਕਲੋਜ ਹੋਣ ਲੱਗੇ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਜੇ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੇ ਸੀ।
ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ, ਉਹ ਇੰਨੇ ਕਲੋਜ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਮਨਜੀਤ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਪਹਿਨੇਗਾ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦ ਸੂਟ ਚੁਣਦਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਮਨਜੀਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਪਾਉਂਦੀ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
- 324
- 1,540
- 124
alexriley
New Member
- 36
- 158
- 33
Bahut vdia update
Last edited: