Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 803
- 471
- 64
Incest -: ਪੁੱਤ ਨਾ ਆਖੀਂ :-
- Thread starter Tinka
- Start date
- 12,569
ਦੋਸਤੋ ਦੇਰੀ ਲਈ ਮਾਫ਼ੀ ਚਾਹਵਾਂਗਾ... ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਧਾਰਮਿਕ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਗਇਆ ਹੋਇਆਂ ਅੱਪਡੇਟ ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ ਜਾਂ ਪਰਸੋ ਤੱਕ ਆਵੇਗਾ
°= ਪੁੱਤ ਨਾ ਆਖੀਂ =°
- : ਸੰਖਿਆ 2 : -
( ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਪੜ ਚੁੱਕੇ ਹੋ )
“ ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਪਿਆਰ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹ ਦੱਸ ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਾਦਾ ਨਫ਼ਰਤ ਕਿਸਨੂੰ ਕਰਦਾਂ “ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਜਦੋਂ ਬੀਰੋ ਨੇ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ ਕਉਂਕਿ ਪੰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਜਿਵੇਂ ਖੂਨ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਚੇਹਰਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ… ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੀਰੋ ਦੇ ਗਿੱਚੀ ਕੋਲੋ ਵਾਲ ਫੜ ਕੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
“ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ”
ਇਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ _
ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਈ ਕਰਦਾ ਪਰ ਇਹ ਨਈ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੋਊ.. ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਐਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰੋ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕੰਬ ਰਹੀਆਂ ਸੰਨ ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਜਾਣਦਾ ਹੈ..
“ਬਹੁਤ ਜੁਬਾਨ ਚੱਲਦੀ ਆ ਨਾ ਤੇਰੀ..ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਓਸ ਡੈਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਫਿਰ ਵੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਓਸ ਕੰ…. ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਓਹ ਹਸ਼ਰ ਕਰੂੰ ਗਾ ਕੇ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਗੀ”... ਪੰਮੇ ਪੂਰੇ ਰੋਹਬ ਨਾਲ ਕਿਹਾ.. “ਪਰ ਪੰਮੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਜਾਏਂ ਗਾ.. ਵੈਸੇ ਵੀ ਪੰਮੇ ਜਿਵੇਂ ਦੀ ਵੀ ਹੈ ਓਹ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹੈ”... ਬੀਰੋ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
“ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਨੱਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਮਾਂ ਨੀ ਕਹਿੰਦੇ ”
ਪੰਮਾ ਪੂਰੇ ਗ਼ੁੱਸੇ ਚ ਗੱਰਜ਼ਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ…(ਪਰ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਇਸ ਗੁੱਸੇ ਪਿੱਛੇ ਪੰਮੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦਰਦ ਲੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਜਖਮ ਓਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਹਰ ਵਾਰ ਓਹ ਜਖਮ ਛਿੱਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੰਦਾ)... ਏਨਾ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਧੱਕਾ ਦੇ ਕੇ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠਾ ਲਿਆ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੀਰੋ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੀ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਤੁੰਨ ਦਿੱਤਾ ਬੀਰੋ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਬਾਕੀ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਪੰਮੇ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਇਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਬੀਰੋ ਨੇ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਨੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੋਟਾ ਤੇ ਲੰਬਾ ਸੀ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਸੰਘ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਾ ਭਾਵੇਂ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਬਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਚੁੰਗਣ ਵਿੱਚ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…
ਪਰ ਪੰਮਾ ਜੋ ਕੇ ਦਰਦ ਭਾਵ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਗਿੱਚੀ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਲੰਨ ਓਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਬੀਰੋ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਸ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਸ ਨੇ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਸੀ ਓਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਖਤਰਨਾਕ ਜਾਨਵਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਕੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਚ ਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਸਾੜ ਕੇ ਸਵਾ ਕਰ ਦੇਵੇ.ਪੰਮਾ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚੋਦ ਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਗਈ….ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਮੇ ਨੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬੁੰਡ ਮਾਰੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰਾਂ ਬਾਰੇ :-
ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ “ ਪੰਮਾ ਨਾਗ ” ( ਹੀਰੋ )
ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਬੀਰੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਮਸ਼ੂਕ )
ਜੈਲਦਾਰ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ( ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਆਪਣਾ ਪਿਓ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਪੰਮੇ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਚ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗੂ )
ਅੰਗਰੇਜ਼ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਗੇਜੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਅਸਲੀ ਮਾਂ , ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਿਉਂ ਇਹ ਇਕ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਸੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤੇ ਸੋਚੀ ਸਮਜੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ)
ਬਾਕੀ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਕਹਾਣੀ ਚ ਆਉਣ ਗੇ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਗਾ ।
=====================================
ਅਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਬੀਰੋ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੰਡਾ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪੰਮਾ ਜੀਪ ਲੈਕੇ ਆਪਣੀ ਹਵੇਲੀ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ… “ਓਏ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਮੇਰਾ ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ ਆ ਗਿਆ”... ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ. ਜੋ ਕੇ ਕਿੱਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਲਾਹ ਪਾਅ ਜਾਣੀਕੇ ਛਿੱਤਰ ਪਰੇਡ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ . “ਹਾਂਜੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਆਗਿਆ ਥੋੜਾ ਸ਼ੇਰ” ਪੰਮਾ ਜੰਗੇ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗਲੇ ਮਿਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.. “ਪਰ ਬਾਪੂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਕੀਤਾ”... ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਦੇਖ ਕੇ ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ..
“ ਓਹ ਪੁੱਤ ਹੋਣਾ ਕੀ ਆ ਇਹਨਾਂ ਭੈਣਚੋਦਾਂ ਨੂੰ ਰਘੂ ਭਾਈਆ ਮਾਰਨ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਆਲਾ ਤੇ ਇਹ ਕੁੱੜੀ ਚੋਦ ਇੱਕ ਬਈਏ ਤੋਂ ਕੁੱਟ ਖਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮਾਲ ਵੀ ਲਟਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕੀ ਕਰੀਏ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ” ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਠਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ.. “ਕਰਨਾ ਕੀ ਆ ਬਾਪੂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਗਿਆ. ਤੇ ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਜਾਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਰੋੜ ਦੇਈ ਦਾ” ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਚੋਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀਆਂ
“ ਓਏ ਆਹ ਕੀ ਕਰਤਾ ਪੰਮਿਆਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਹਾਰਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਏਹ ਵਿਚਾਰੇ ਹੱਸ ਚੱਲ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੋ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਆ ਕੌਣ ਇਹ ਓਏ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ”... ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਪਈ ਲਾਸ਼ ਦੇਖ ਕੇ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ . “ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਬਾਪੂ ਏਹ ਤੇਜੇ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਸੀ.. ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾਂ ਕੇ ਪੰਮੇ ਕੋਲ ਹਾਰ ਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਹਾਰ ਕੇ ਵੀ ਇਕ ਭਈਏ ਤੋਂ ਆਏ ਆ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਓਦਾ ਨੀ ਸੀ ਬਣਦਾ ”
“ ਪਰ ਪੁੱਤਰਾ ਮੈਂ ਤੇਜੇ ਨੂੰ ਕਿ ਜਵਾਬ ਦੇਊਂ ਗਾ…ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੇਜੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਆਪਾ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈ ਸਕਦੀ ਆ ”.. “ ਜੋ ਸੱਚ ਆ ਓਹੀ ਬੋਲ ਦਿਓ ਬਾਪੂ… ਫਿਰ ਵੀ ਗੱਲ ਵਦੀ ਤਾਂ ਚੱਕਰ ਨੀ ਬਾਪੂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਪੰਮਾ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਚ ਮਹਿੰਗਾ ਸਸਤਾ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ” .. ਪੰਮਾ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਚੱਘੇ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਸਾਫ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਚੱਲ ਛੱਡ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਊ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਰਗੂ ਕੋਲ ਆ ਓਹ ਮੈਂਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹਰ ਹਾਲ ਤੇ ਓਸ ਬਈਏ ਦਾ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸਿਰ ਤੇ ਦੋਨੋ ਹੱਥ ਜਿੰਨਾ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਲੁੱਟਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਚੱਕਿਆ ਮੈਨੂੰ 2 ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਚਾਈਦੇ ਆ ਜੇ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਮੁੜਿਆ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੱਥੇ ਚ ਗੋਲੀ ਮੈਂ ਮਰੂੰ ”
ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਬੰਦੂਕ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਕਰਕੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ.. “ ਏਦੀ ਲੋੜ ਨਈ ਪੈਣੀ ਬਾਪੂ ਪੰਮਾ ਨੇ ਕਦੇ ਖ਼ਾਲੀ ਹੱਥ ਨਾਂ ਮੁੜਿਆ ਤੇ ਨਾਂ ਕਦੇ ਮੁੜਨਾ ਤੁਸੀਂ ਬੱਸ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਰੇਡੀਓ ਤੇ ਚਮਕੀਲਾ ਸੁਣੋ ਪੰਮਾ ਤਾਂ ਬੱਸ ਗਿਆ ਤੇ ਆਇਆ ” ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਜੀਪ ਸਟਾਰਟ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਪੰਮੇ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਗਇਆ.. ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ “ ਬਿੰਦਰ ” ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਮਾਂ ‘ਗਿੰਦਰੀ’
(ਇਸ ਦਾ ਵੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਅਹਿਮ ਰੋਲ ਆ ਦੋਸਤੋ) ਵੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਆ ਗਈਆਂ.. “ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਆਂ ਕੱਪੜੇ ਕੱਢ ਮੈਂ ਨਹਾਉਣਾ” ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਸਾਰ ਜੰਗਾ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਬਿੰਦਰ ਵਿਚਾਰੀ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਭੱਜੀ
“ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸੇ ਚ ਕਿਉਂ ਆਂ.. ਕੀ ਦਸਾਂ ਮਾਂ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸੱਭ ਪਤਾ ਕਿ ਉਸ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਜਰਦਾਂ ਉੱਤੋਂ ਮੇਰਾ ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ.. ਏਹ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਮੈ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਹੀ ਰੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪਿੱਲੇ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਏਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਗੂੰ ਪਾਲਿਆ ਤੇ ਪਾਲ ਵੀ ਰਿਹਾਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅੱਜ ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਖਾਸ ਬੰਦੇ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹੁਣ ਤੁਹੀਂ ਦੱਸ ਬੇਬੇ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੁੱਤ ਖਾਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ”…..
“ਬੱਸ ਪੁੱਤ ਥੋੜਾ ਟਾਇਮ ਹੋਰ.. ਜਿੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਆਪਾਂ ਇਸ ਦੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਏਹਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਰੀ ਆ ਨਾ ਬੱਸ ਇਸ ਵਫਾਦਾਰ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਹੀ ਲੈਣਾ ਫਿਰ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਮਾਰਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਅਉ ਆਹਾ…ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ।
ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਅੱਪਡੇਟ ਚ…ਜਲਦੀ ਮਿਲਦੇ ਆਂ ਜੁੜੇ ਰਿਹੋ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਚੱਲ ਰਹੀ ਆ ਪੰਮੇ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ……
ਧੰਨਵਾਦ
- : ਸੰਖਿਆ 2 : -
( ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਪੜ ਚੁੱਕੇ ਹੋ )
“ ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਪਿਆਰ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹ ਦੱਸ ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਾਦਾ ਨਫ਼ਰਤ ਕਿਸਨੂੰ ਕਰਦਾਂ “ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਜਦੋਂ ਬੀਰੋ ਨੇ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ ਕਉਂਕਿ ਪੰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਜਿਵੇਂ ਖੂਨ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਚੇਹਰਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ… ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੀਰੋ ਦੇ ਗਿੱਚੀ ਕੋਲੋ ਵਾਲ ਫੜ ਕੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
“ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ”
ਇਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ _
ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਈ ਕਰਦਾ ਪਰ ਇਹ ਨਈ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੋਊ.. ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਐਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰੋ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕੰਬ ਰਹੀਆਂ ਸੰਨ ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਜਾਣਦਾ ਹੈ..
“ਬਹੁਤ ਜੁਬਾਨ ਚੱਲਦੀ ਆ ਨਾ ਤੇਰੀ..ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਓਸ ਡੈਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਫਿਰ ਵੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਓਸ ਕੰ…. ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਓਹ ਹਸ਼ਰ ਕਰੂੰ ਗਾ ਕੇ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਗੀ”... ਪੰਮੇ ਪੂਰੇ ਰੋਹਬ ਨਾਲ ਕਿਹਾ.. “ਪਰ ਪੰਮੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਜਾਏਂ ਗਾ.. ਵੈਸੇ ਵੀ ਪੰਮੇ ਜਿਵੇਂ ਦੀ ਵੀ ਹੈ ਓਹ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹੈ”... ਬੀਰੋ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
“ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਨੱਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਮਾਂ ਨੀ ਕਹਿੰਦੇ ”
ਪੰਮਾ ਪੂਰੇ ਗ਼ੁੱਸੇ ਚ ਗੱਰਜ਼ਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ…(ਪਰ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਇਸ ਗੁੱਸੇ ਪਿੱਛੇ ਪੰਮੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦਰਦ ਲੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਜਖਮ ਓਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਹਰ ਵਾਰ ਓਹ ਜਖਮ ਛਿੱਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੰਦਾ)... ਏਨਾ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਧੱਕਾ ਦੇ ਕੇ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠਾ ਲਿਆ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੀਰੋ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੀ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਤੁੰਨ ਦਿੱਤਾ ਬੀਰੋ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਬਾਕੀ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਪੰਮੇ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਇਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਬੀਰੋ ਨੇ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਨੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੋਟਾ ਤੇ ਲੰਬਾ ਸੀ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਸੰਘ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਾ ਭਾਵੇਂ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਬਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਚੁੰਗਣ ਵਿੱਚ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…
ਪਰ ਪੰਮਾ ਜੋ ਕੇ ਦਰਦ ਭਾਵ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਗਿੱਚੀ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਲੰਨ ਓਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਬੀਰੋ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਸ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਸ ਨੇ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਸੀ ਓਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਖਤਰਨਾਕ ਜਾਨਵਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਕੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਚ ਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਸਾੜ ਕੇ ਸਵਾ ਕਰ ਦੇਵੇ.ਪੰਮਾ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚੋਦ ਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਗਈ….ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਮੇ ਨੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬੁੰਡ ਮਾਰੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰਾਂ ਬਾਰੇ :-
ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ “ ਪੰਮਾ ਨਾਗ ” ( ਹੀਰੋ )
ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਬੀਰੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਮਸ਼ੂਕ )
ਜੈਲਦਾਰ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ( ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਆਪਣਾ ਪਿਓ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਪੰਮੇ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਚ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗੂ )
ਅੰਗਰੇਜ਼ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਗੇਜੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਅਸਲੀ ਮਾਂ , ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਿਉਂ ਇਹ ਇਕ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਸੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤੇ ਸੋਚੀ ਸਮਜੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ)
ਬਾਕੀ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਕਹਾਣੀ ਚ ਆਉਣ ਗੇ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਗਾ ।
=====================================
ਅਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਬੀਰੋ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੰਡਾ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪੰਮਾ ਜੀਪ ਲੈਕੇ ਆਪਣੀ ਹਵੇਲੀ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ… “ਓਏ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਮੇਰਾ ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ ਆ ਗਿਆ”... ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ. ਜੋ ਕੇ ਕਿੱਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਲਾਹ ਪਾਅ ਜਾਣੀਕੇ ਛਿੱਤਰ ਪਰੇਡ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ . “ਹਾਂਜੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਆਗਿਆ ਥੋੜਾ ਸ਼ੇਰ” ਪੰਮਾ ਜੰਗੇ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗਲੇ ਮਿਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.. “ਪਰ ਬਾਪੂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਕੀਤਾ”... ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਦੇਖ ਕੇ ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ..
“ ਓਹ ਪੁੱਤ ਹੋਣਾ ਕੀ ਆ ਇਹਨਾਂ ਭੈਣਚੋਦਾਂ ਨੂੰ ਰਘੂ ਭਾਈਆ ਮਾਰਨ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਆਲਾ ਤੇ ਇਹ ਕੁੱੜੀ ਚੋਦ ਇੱਕ ਬਈਏ ਤੋਂ ਕੁੱਟ ਖਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮਾਲ ਵੀ ਲਟਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕੀ ਕਰੀਏ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ” ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਠਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ.. “ਕਰਨਾ ਕੀ ਆ ਬਾਪੂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਗਿਆ. ਤੇ ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਜਾਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਰੋੜ ਦੇਈ ਦਾ” ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਚੋਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀਆਂ
“ ਓਏ ਆਹ ਕੀ ਕਰਤਾ ਪੰਮਿਆਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਹਾਰਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਏਹ ਵਿਚਾਰੇ ਹੱਸ ਚੱਲ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੋ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਆ ਕੌਣ ਇਹ ਓਏ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ”... ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਪਈ ਲਾਸ਼ ਦੇਖ ਕੇ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ . “ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਬਾਪੂ ਏਹ ਤੇਜੇ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਸੀ.. ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾਂ ਕੇ ਪੰਮੇ ਕੋਲ ਹਾਰ ਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਹਾਰ ਕੇ ਵੀ ਇਕ ਭਈਏ ਤੋਂ ਆਏ ਆ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਓਦਾ ਨੀ ਸੀ ਬਣਦਾ ”
“ ਪਰ ਪੁੱਤਰਾ ਮੈਂ ਤੇਜੇ ਨੂੰ ਕਿ ਜਵਾਬ ਦੇਊਂ ਗਾ…ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੇਜੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਆਪਾ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈ ਸਕਦੀ ਆ ”.. “ ਜੋ ਸੱਚ ਆ ਓਹੀ ਬੋਲ ਦਿਓ ਬਾਪੂ… ਫਿਰ ਵੀ ਗੱਲ ਵਦੀ ਤਾਂ ਚੱਕਰ ਨੀ ਬਾਪੂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਪੰਮਾ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਚ ਮਹਿੰਗਾ ਸਸਤਾ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ” .. ਪੰਮਾ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਚੱਘੇ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਸਾਫ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਚੱਲ ਛੱਡ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਊ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਰਗੂ ਕੋਲ ਆ ਓਹ ਮੈਂਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹਰ ਹਾਲ ਤੇ ਓਸ ਬਈਏ ਦਾ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸਿਰ ਤੇ ਦੋਨੋ ਹੱਥ ਜਿੰਨਾ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਲੁੱਟਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਚੱਕਿਆ ਮੈਨੂੰ 2 ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਚਾਈਦੇ ਆ ਜੇ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਮੁੜਿਆ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੱਥੇ ਚ ਗੋਲੀ ਮੈਂ ਮਰੂੰ ”
ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਬੰਦੂਕ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਕਰਕੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ.. “ ਏਦੀ ਲੋੜ ਨਈ ਪੈਣੀ ਬਾਪੂ ਪੰਮਾ ਨੇ ਕਦੇ ਖ਼ਾਲੀ ਹੱਥ ਨਾਂ ਮੁੜਿਆ ਤੇ ਨਾਂ ਕਦੇ ਮੁੜਨਾ ਤੁਸੀਂ ਬੱਸ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਰੇਡੀਓ ਤੇ ਚਮਕੀਲਾ ਸੁਣੋ ਪੰਮਾ ਤਾਂ ਬੱਸ ਗਿਆ ਤੇ ਆਇਆ ” ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਜੀਪ ਸਟਾਰਟ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਪੰਮੇ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਗਇਆ.. ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ “ ਬਿੰਦਰ ” ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਮਾਂ ‘ਗਿੰਦਰੀ’
(ਇਸ ਦਾ ਵੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਅਹਿਮ ਰੋਲ ਆ ਦੋਸਤੋ) ਵੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਆ ਗਈਆਂ.. “ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਆਂ ਕੱਪੜੇ ਕੱਢ ਮੈਂ ਨਹਾਉਣਾ” ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਸਾਰ ਜੰਗਾ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਬਿੰਦਰ ਵਿਚਾਰੀ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਭੱਜੀ
“ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸੇ ਚ ਕਿਉਂ ਆਂ.. ਕੀ ਦਸਾਂ ਮਾਂ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸੱਭ ਪਤਾ ਕਿ ਉਸ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਜਰਦਾਂ ਉੱਤੋਂ ਮੇਰਾ ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ.. ਏਹ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਮੈ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਹੀ ਰੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪਿੱਲੇ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਏਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਗੂੰ ਪਾਲਿਆ ਤੇ ਪਾਲ ਵੀ ਰਿਹਾਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅੱਜ ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਖਾਸ ਬੰਦੇ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹੁਣ ਤੁਹੀਂ ਦੱਸ ਬੇਬੇ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੁੱਤ ਖਾਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ”…..
“ਬੱਸ ਪੁੱਤ ਥੋੜਾ ਟਾਇਮ ਹੋਰ.. ਜਿੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਆਪਾਂ ਇਸ ਦੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਏਹਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਰੀ ਆ ਨਾ ਬੱਸ ਇਸ ਵਫਾਦਾਰ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਹੀ ਲੈਣਾ ਫਿਰ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਮਾਰਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਅਉ ਆਹਾ…ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ।
ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਅੱਪਡੇਟ ਚ…ਜਲਦੀ ਮਿਲਦੇ ਆਂ ਜੁੜੇ ਰਿਹੋ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਚੱਲ ਰਹੀ ਆ ਪੰਮੇ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ……
ਧੰਨਵਾਦ
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 803
- 471
- 64
SmackiaRanjha
Active Member
- 537
- 674
- 109
ਦੋਸਤੋ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਹਾਲੇ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ -: ਛੜਿਆਂ ਦਾ ਬੋਕ ਸ਼ੇੜਕੇ :- ਵੱਲ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸੋ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਰੋਕਿਆ ਹੋਈਆ ਹੈ
ਓਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਇਸੇ ਸਾਇਟ ਤੇ ਹੀ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੜ ਕੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰੋ i mean enjoy kro
ਓਹ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਇਸੇ ਸਾਇਟ ਤੇ ਹੀ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪੜ ਕੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰੋ i mean enjoy kro
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 803
- 471
- 64
Deepgill1313
😘😘
- 2,933
- 1,436
- 158
Waah Bhai waah kya baat hai°= ਪੁੱਤ ਨਾ ਆਖੀਂ =°
- : ਸੰਖਿਆ 2 : -
( ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਪੜ ਚੁੱਕੇ ਹੋ )
“ ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਪਿਆਰ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹ ਦੱਸ ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਾਦਾ ਨਫ਼ਰਤ ਕਿਸਨੂੰ ਕਰਦਾਂ “ ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਜਦੋਂ ਬੀਰੋ ਨੇ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ ਕਉਂਕਿ ਪੰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਜਿਵੇਂ ਖੂਨ ਉੱਤਰ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਚੇਹਰਾ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ… ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੀਰੋ ਦੇ ਗਿੱਚੀ ਕੋਲੋ ਵਾਲ ਫੜ ਕੇ ਜੋ ਕਿਹਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
“ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ”
ਇਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ _
ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਈ ਕਰਦਾ ਪਰ ਇਹ ਨਈ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੋਊ.. ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਐਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਬੀਰੋ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕੰਬ ਰਹੀਆਂ ਸੰਨ ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਦਾ ਅੰਜਾਮ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਜਾਣਦਾ ਹੈ..
“ਬਹੁਤ ਜੁਬਾਨ ਚੱਲਦੀ ਆ ਨਾ ਤੇਰੀ..ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਓਸ ਡੈਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤਾ ਫਿਰ ਵੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਓਸ ਕੰ…. ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਤੇਰਾ ਮੈਂ ਓਹ ਹਸ਼ਰ ਕਰੂੰ ਗਾ ਕੇ ਤੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇਂ ਗੀ”... ਪੰਮੇ ਪੂਰੇ ਰੋਹਬ ਨਾਲ ਕਿਹਾ.. “ਪਰ ਪੰਮੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਜਾਏਂ ਗਾ.. ਵੈਸੇ ਵੀ ਪੰਮੇ ਜਿਵੇਂ ਦੀ ਵੀ ਹੈ ਓਹ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਹੈ”... ਬੀਰੋ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
“ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਨੱਠਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਮਾਂ ਨੀ ਕਹਿੰਦੇ ”
ਪੰਮਾ ਪੂਰੇ ਗ਼ੁੱਸੇ ਚ ਗੱਰਜ਼ਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ…(ਪਰ ਸੱਚ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਇਸ ਗੁੱਸੇ ਪਿੱਛੇ ਪੰਮੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦਰਦ ਲੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਜਖਮ ਓਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਹੈ ਹਰ ਵਾਰ ਓਹ ਜਖਮ ਛਿੱਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਵਾ ਦਿੰਦਾ)... ਏਨਾ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਧੱਕਾ ਦੇ ਕੇ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠਾ ਲਿਆ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੀਰੋ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੀ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਤੁੰਨ ਦਿੱਤਾ ਬੀਰੋ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਬਾਕੀ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਪੰਮੇ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਇਹੀ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਬੀਰੋ ਨੇ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਨੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੋਟਾ ਤੇ ਲੰਬਾ ਸੀ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਬੀਰੋ ਦੇ ਸੰਘ ਨਾਲ ਜਾ ਲੱਗਾ ਭਾਵੇਂ ਪੰਮੇ ਦਾ ਲੰਬਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਚੁੰਗਣ ਵਿੱਚ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…
ਪਰ ਪੰਮਾ ਜੋ ਕੇ ਦਰਦ ਭਾਵ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬੀਰੋ ਨੂੰ ਗਿੱਚੀ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਲੰਨ ਓਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਬੀਰੋ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਤਕਲੀਫ਼ ਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਸ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਸ ਨੇ ਪੰਮੇ ਦੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਸੀ ਓਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪੰਮਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਖਤਰਨਾਕ ਜਾਨਵਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਕੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਚ ਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਸਾੜ ਕੇ ਸਵਾ ਕਰ ਦੇਵੇ.ਪੰਮਾ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚੋਦ ਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਗਈ….ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਮੇ ਨੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਬੀਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬੁੰਡ ਮਾਰੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸ਼ਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਹੁਣ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰਾਂ ਬਾਰੇ :-
ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਉਰਫ਼ “ ਪੰਮਾ ਨਾਗ ” ( ਹੀਰੋ )
ਬਲਬੀਰ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਬੀਰੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਮਸ਼ੂਕ )
ਜੈਲਦਾਰ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ( ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਆਪਣਾ ਪਿਓ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਪੰਮੇ ਨਾਲ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਚ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗੂ )
ਅੰਗਰੇਜ਼ ਕੌਰ ਉਰਫ਼ “ ਗੇਜੋ ” ( ਪੰਮੇ ਦੀ ਅਸਲੀ ਮਾਂ , ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੰਮਾ ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ. ਕਿਉਂ ਇਹ ਇਕ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਸੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤੇ ਸੋਚੀ ਸਮਜੀ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੈ)
ਬਾਕੀ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਕਹਾਣੀ ਚ ਆਉਣ ਗੇ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਗਾ ।
=====================================
ਅਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਬੀਰੋ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੰਡਾ ਕਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਪੰਮਾ ਜੀਪ ਲੈਕੇ ਆਪਣੀ ਹਵੇਲੀ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ… “ਓਏ ਬੱਲੇ ਬੱਲੇ ਮੇਰਾ ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ ਆ ਗਿਆ”... ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਹਵੇਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ. ਜੋ ਕੇ ਕਿੱਸੇ ਗੱਲ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਲਾਹ ਪਾਅ ਜਾਣੀਕੇ ਛਿੱਤਰ ਪਰੇਡ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ . “ਹਾਂਜੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਆਗਿਆ ਥੋੜਾ ਸ਼ੇਰ” ਪੰਮਾ ਜੰਗੇ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗਲੇ ਮਿਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.. “ਪਰ ਬਾਪੂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਕੀਤਾ”... ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਦੇਖ ਕੇ ਪੰਮੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ..
“ ਓਹ ਪੁੱਤ ਹੋਣਾ ਕੀ ਆ ਇਹਨਾਂ ਭੈਣਚੋਦਾਂ ਨੂੰ ਰਘੂ ਭਾਈਆ ਮਾਰਨ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਆਲਾ ਤੇ ਇਹ ਕੁੱੜੀ ਚੋਦ ਇੱਕ ਬਈਏ ਤੋਂ ਕੁੱਟ ਖਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਮਾਲ ਵੀ ਲਟਾ ਕੇ ਆ ਗਏ ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕੀ ਕਰੀਏ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ” ਪੰਮੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਠਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ.. “ਕਰਨਾ ਕੀ ਆ ਬਾਪੂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਗਿਆ. ਤੇ ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਫੱਟ ਜਾਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਰੋੜ ਦੇਈ ਦਾ” ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪੰਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਚੋਂ ਗੋਲੀਆਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤੀਆਂ
“ ਓਏ ਆਹ ਕੀ ਕਰਤਾ ਪੰਮਿਆਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਹਾਰਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਏਹ ਵਿਚਾਰੇ ਹੱਸ ਚੱਲ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੋ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਆ ਕੌਣ ਇਹ ਓਏ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ”... ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਪਈ ਲਾਸ਼ ਦੇਖ ਕੇ ਜੰਗਾ ਬੋਲਿਆ . “ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਬਾਪੂ ਏਹ ਤੇਜੇ ਦੇ ਭਤੀਜੇ ਸੀ.. ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾਂ ਕੇ ਪੰਮੇ ਕੋਲ ਹਾਰ ਕੇ ਆਉਣ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਹਾਰ ਕੇ ਵੀ ਇਕ ਭਈਏ ਤੋਂ ਆਏ ਆ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤਾਂ ਓਦਾ ਨੀ ਸੀ ਬਣਦਾ ”
“ ਪਰ ਪੁੱਤਰਾ ਮੈਂ ਤੇਜੇ ਨੂੰ ਕਿ ਜਵਾਬ ਦੇਊਂ ਗਾ…ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੇਜੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਆਪਾ ਨੂੰ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈ ਸਕਦੀ ਆ ”.. “ ਜੋ ਸੱਚ ਆ ਓਹੀ ਬੋਲ ਦਿਓ ਬਾਪੂ… ਫਿਰ ਵੀ ਗੱਲ ਵਦੀ ਤਾਂ ਚੱਕਰ ਨੀ ਬਾਪੂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਪੰਮਾ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਚ ਮਹਿੰਗਾ ਸਸਤਾ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ” .. ਪੰਮਾ ਥੱਲ੍ਹੇ ਬੈਠ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਚੱਘੇ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਪਿਸਤੌਲ ਸਾਫ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਚੱਲ ਛੱਡ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਊ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਰਗੂ ਕੋਲ ਆ ਓਹ ਮੈਂਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹਰ ਹਾਲ ਤੇ ਓਸ ਬਈਏ ਦਾ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸਿਰ ਤੇ ਦੋਨੋ ਹੱਥ ਜਿੰਨਾ ਨਾ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਲੁੱਟਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਚੱਕਿਆ ਮੈਨੂੰ 2 ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਚਾਈਦੇ ਆ ਜੇ ਖਾਲੀ ਹੱਥ ਮੁੜਿਆ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੱਥੇ ਚ ਗੋਲੀ ਮੈਂ ਮਰੂੰ ”
ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਆਪਣੀ ਬੰਦੂਕ ਪੰਮੇ ਵੱਲ ਕਰਕੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ.. “ ਏਦੀ ਲੋੜ ਨਈ ਪੈਣੀ ਬਾਪੂ ਪੰਮਾ ਨੇ ਕਦੇ ਖ਼ਾਲੀ ਹੱਥ ਨਾਂ ਮੁੜਿਆ ਤੇ ਨਾਂ ਕਦੇ ਮੁੜਨਾ ਤੁਸੀਂ ਬੱਸ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਰੇਡੀਓ ਤੇ ਚਮਕੀਲਾ ਸੁਣੋ ਪੰਮਾ ਤਾਂ ਬੱਸ ਗਿਆ ਤੇ ਆਇਆ ” ਪੰਮਾ ਆਪਣੀ ਜੀਪ ਸਟਾਰਟ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ..
“ ਪੰਮੇ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜੰਗ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਗਇਆ.. ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ “ ਬਿੰਦਰ ” ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਤੇ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਾਲ ਹੀ ਜੰਗੇ ਦੀ ਮਾਂ ‘ਗਿੰਦਰੀ’
(ਇਸ ਦਾ ਵੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕਾਫੀ ਅਹਿਮ ਰੋਲ ਆ ਦੋਸਤੋ) ਵੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜ ਕੇ ਆ ਗਈਆਂ.. “ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਆਂ ਕੱਪੜੇ ਕੱਢ ਮੈਂ ਨਹਾਉਣਾ” ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਸਾਰ ਜੰਗਾ ਬਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਬਿੰਦਰ ਵਿਚਾਰੀ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਜੰਗੇ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਭੱਜੀ
“ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਏਨਾ ਗੁੱਸੇ ਚ ਕਿਉਂ ਆਂ.. ਕੀ ਦਸਾਂ ਮਾਂ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸੱਭ ਪਤਾ ਕਿ ਉਸ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਜਰਦਾਂ ਉੱਤੋਂ ਮੇਰਾ ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ.. ਏਹ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਮੈ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਹੀ ਰੁੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਨਈ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਪਿੱਲੇ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਦਾ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਏਸ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਗੂੰ ਪਾਲਿਆ ਤੇ ਪਾਲ ਵੀ ਰਿਹਾਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਹਰਾਮਜ਼ਾਦਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਅੱਜ ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਖਾਸ ਬੰਦੇ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਹੁਣ ਤੁਹੀਂ ਦੱਸ ਬੇਬੇ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੁੱਤ ਖਾਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ”…..
“ਬੱਸ ਪੁੱਤ ਥੋੜਾ ਟਾਇਮ ਹੋਰ.. ਜਿੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਆਪਾਂ ਇਸ ਦੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਏਹਦੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਰੀ ਆ ਨਾ ਬੱਸ ਇਸ ਵਫਾਦਾਰ ਕੁੱਤੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਹੀ ਲੈਣਾ ਫਿਰ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਮਾਰਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਅਉ ਆਹਾ…ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ।
ਬਾਕੀ ਅਗਲੇ ਅੱਪਡੇਟ ਚ…ਜਲਦੀ ਮਿਲਦੇ ਆਂ ਜੁੜੇ ਰਿਹੋ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ ਚੱਲ ਰਹੀ ਆ ਪੰਮੇ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ……
ਧੰਨਵਾਦ